Κιτρινοστριτσίδα, Κιτρινοτριβιτούρα (Hippolais icterina) Κιτρινοστριτσίδα

Ωδικό πουλί της οικογένειας Στριτσίδες (Hippolais) που συναντάται σε τμήματα της δυτικής και κεντρικής Παλαιαρκτικής από τη βορειοανατολική Γαλλία, την Ελβετία και την Σκανδιναβία έως ανατολικά μέχρι τους βορειοδυτικούς πρόποδες του Αλτάι. Προτιμά ένα ευρύ φάσμα οικοτόπων με αραιή βλάστηση από δέντρα και θάμνους, στην κεντρική Ευρώπη, μεταξύ άλλων προτιμά παραποτάμια δάση και υγρά δάση φυλλοβόλων αλλά και συστάδες δένδρων σε πάρκα. Είναι αποδημητικό είδος και το χειμώνα μεταναστεύει στην τροπική κεντρική και νότια Αφρική.

Please install Adobe Flash Player



Κατηγορία: Συλβιίδες (Sylviidae) Στριτσίδες, Υπολαΐς (Hippolais)







Η Κιτρινοστριτσίδα είναι ένα μικρό ωδικό πουλί με σχετικά μεγάλο κεφάλι, πολύ ισχυρό ράμφος, μακριά φτερά και σχετικά κοντή ουρά. Σε σύγκριση με άλλες Στριτσίδες έχει πιο έντονο χρωματισμό, με ένα καφετί έως λαδί φτέρωμα στην κορυφή και ένα ανοιχτό κίτρινο κάτω, αλλά χωρίς άλλα εντυπωσιακά σχέδια. Τα δύο φύλα δεν διαφέρουν σε μέγεθος και χρώμα.

Το μήκος σώματος κυμαίνεται από 12 έως 13,5 εκατοστά και βάρος από 11 έως 19 γραμμάρια, πολύ μικρότερο σε μέγεθος από ένα σπιτοσπουργίτη, και μόνο περίπου το μισό σε βάρος. Στα ενήλικα ολόκληρη η κορυφή του κορμού της κεφαλής και του λαιμού είναι χρωματισμένη λαδί έως καφετί. Οι περιοχές γύρω από τα μάτια είναι ανοιχτό κίτρινο. Οι πρωτεύουσες φτερούγες λαδοκίτρινες και οι δευτερεύουσες σκούρο καφέ εσωτερικά. Τα φτερά της ουράς είναι σκούρο καφέ και ανοιχτό καφέ εξωτερικά. Ολόκληρη η πλευρά της ατράκτου και το κάτω μέρος είναι ανοιχτό κίτρινο, το έντονο κίτρινο χρώμα συχνά περιορίζεται στο λαιμό και στο στέρνο. Οι πλευρές του στήθους έχουν μια καφετιά χροιά.
Η ίριδα είναι σκούρο καφέ. Το ράμφος είναι σαφώς δίχρωμο, το πάνω μέρος είναι σκούρο καφέ, ενώ ολόκληρο το κάτω μέρος κιτρινωπό. Τα πόδια σκούρα γκρίζα.

Διατροφή: Τρέφονται κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής κυρίως με έντομα, αράχνες και σπανιότερα με μικρά σαλιγκάρια, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και με διάφορα φρούτα. Σε μια μελέτη για τη διατροφή σε τέσσερα ζευγάρια αναπαραγωγής της Βουργουνδίας το 87,4% της τροφής αποτελούνταν από έντομα, 9% από αραχνοειδή , 3,2% από σκουλήκια και 0,45% από αρθρόποδα.

Αναπαραγωγή: Η φωλιά είναι χτισμένη σε δέντρα και θάμνους όλων των ειδών ανάμεσα στα πυκνά φυλλώματα. Οι φωλιές στην Κεντρική Ευρώπη συνήθως γίνονται σε ύψος από 1 έως 4 μέτρα πάνω από το έδαφος, σπανιότερα σε εξαιρετικές περιπτώσεις πάνω στο έδαφος. Το σχήμα είναι καλαθόσχημο και τα υλικά ως επί το πλείστον από καλάμια, χόρτα, φύλλα, ιστούς αράχνης και πούπουλα. Η εξωτερική διάμετρος είναι 60 έως 90 χιλιοστά και το ύψος 50 έως 120 χιλιοστά.
Η ωοτοκία ποικίλλει ανάλογα με τη γεωγραφική τοποθεσία, στην Κεντρική Ευρώπη ξεκινά τέλη Απρίλη, συνήθως από τα μέσα Μαΐου και κορυφώνεται στο τέλος Μαΐου έως τα μέσα Ιουνίου. Γεννάει από 3 έως 7 αυγά, συνήθως 4 με 5 ανοιχτό ρόζ έως σκούρο ροζ με μαύρες ή σκούρο καφέ βούλες. Η περίοδος επώασης διαρκεί 12 έως 14 ημέρες, η επώαση γίνεται αποκλειστικά από το θηλυκό. Οι νεοσσοί μετά από 13,5 - 15,5 ημέρες αρχίζουν να πετάνε και στη συνέχεια παραμένουν 8 έως 11 ημέρες πρίν εγκαταλείψουν οριστικά τη φωλιά. Σεξουαλικά ωριμάζουν στο τέλος του πρώτου έτους.
Με μια πρόχειρη εκτίμηση από την BirdLife International ο πληθυσμός εκτιμάται από 10 έως 30 εκατομμύρια πουλιά, κυρίως στη δυτική και στην Κεντρική Ευρώπη αλλά με μια ελαφρά μείωση τα τελευταία χρόνια, πιθανώς από τον ανταγωνισμό με τον αυξανόμενο πληθυσμό της Ορφεοστριτσίδας (Hippolais polyglotta). Σε παγκόσμιο επίπεδο η Κιτρινοστριτσίδα έχει χαρακτηρισθεί από την IUCN λόγω της μεγάλης περιοχής διανομής και το πολύ υψηλό συνολικό απόθεμα ως ασφαλής.

Μετανάστευση: Η μετανάστευση στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη αρχίζει από τα τέλη Ιουλίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου, κυρίως στις αρχές Αυγούστου. Κύριος προορισμός νότια της Σαχάρας, οι τροπικές περιοχές της κεντρικής και νότιας Αφρικής, σε χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Ρουάντα, η Τανζανία, το Μαλάουι, η Ζάμπια, η Ναμίμπια και η Μποτσουάνα. Η επιστροφή στους τόπους αναπαραγωγής στην Κεντρική Ευρώπη αρχίζει σε σπάνιες περιπτώσεις αρχές ή μέσα Απριλίου, συνηθέστερα αρχές έως μέσα Μαΐου και μπορεί να διαρκέσει ώς τα μέσα Ιουνίου.

Κείμενο: Ζιάκας Ηλιας
Tags
Νεότερη Παλαιότερη