Φασιανός (Phasianus colchicus) Φασιανός

Ο αληθινός φασιανός κατάγεται από την Ασία , συγκεκριμένα από τις όχθες του ποταμού Φάσου απ' όπου, σύμφωνα με τον θρύλο, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και στη Ευρώπη, από τον Ιάσονα και τους αργοναύτες. Στην Γαλλία όπως φαίνεται πρωτοεμφανίστηκε από τον 9ο αιώνα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τον συναντάμε μόνο σε μερικά όμορφα βασιλικά κυνήγια της Ιλ-ντε-Φρανς. Η εύκολη όμως εκτροφή του ευνόησε στην συνέχεια Την εξάπλωση του.

Please install Adobe Flash Player


Κατηγορία: Ορνιθόμορφα




Σήμα κατατεθέν αυτού του πουλιού είναι η πολύ μακριά και μυτερή ουρά. Πολύχρωμο και πλουμιστό το αρσενικό , πιο λιτό στην εμφάνιση το θηλυκό.
Τον περασμένο αιώνα φώλιαζαν Φασιανοί στην Μακεδονία , στην Εύβοια , στην Αιτωλοακαρνανία, ακόμη και στην Αττική. Σήμερα ο αυτόχθων πληθυσμός του επιδημητικού αυτού είδους, πολύ περιορισμένος, επιβιώνει μόνο στο Δέλτα του Νέστου, στο παραποτάμιο δάσος του Κοτζά Ορμάν όπου απαντιούνται λίγες εκατοντάδες άτομα. Οι φασιανοί του Νέστου αποτελούν υπόλειμμα του γενετικά καθαρού και αγρίου πληθυσμού του είδους , δεν πρόκειται δηλαδή για απελευθερωμένα πουλιά [που έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα και που βρίσκονται σε άλλα μέρη.
Ο φασιανός για το κυνήγι (Phasianus colchicus colchicus), δεν πρέπει να συγχέεται με τον φασιανό με περιλαίμιο (Phasianus colchicus torquatus), που μεταφέρθηκε από την Κίνα , τον περασμένο αιώνα. Άλλα υπο-είδη έχουν εισαχθεί στην Ευρώπη κατά την ίδια περίοδο, όπως ο φασιανός της Φορμόζας με πολύ ανοικτόχρωμο φτέρωμα.
Οι άγριοι Φασιανοί είναι πολύ όμοιοι με τους ήμερους , μολονότι σκουρότεροι και πιο μικροί σε μέγεθος. Επίσης, δεν έχουν το λευκό "κολάρο" των ήμερων πουλιών.
Οι πλήθος υβριδιώσεις που έγιναν, συγκεκριμένα ανάμεσα σε φασιανό κυνηγιού και σ' αυτόν με το περιλαίμιο , δεν επέτρεψαν καθόλου την ουσιαστική απομόνωση ενός ιδιαίτερου τύπου.
Ο αρσενικός έχει μήκος 76-89 εκατοστά και βάρος 1,4 -2 κιλά, στιλπνό σκουροπράσινο κεφάλι, κατακόκκινο σάρκωμα γύρω από τα μάτια και κοντές φούντες σαν κερατάκια…, πίσω από τα αφτιά.
Όταν τα μάγουλα του αρσενικού φουσκώσουν όταν θυμώσει η αναστατωθεί παρατηρούμε την εμφάνιση δύο μικρών κεράτων στην κάθε πλευρά του κεφαλιού , που αντιστοιχούν σε δύο μικρά φτερά αστραφτερού πράσινου.
Το υπόλοιπο φτέρωμα έχει αποχρώσεις κοκκινωπές και κιτρινικάστανες. Τα αρσενικά των απελευθερωμένων πληθυσμών έχουν ένα λευκό , στενό περιλαίμιο. Πιο απλός σε εμφάνιση ο θηλυκός , μήκους 53-64 εκατοστά και βάρους περίπου 1,2 κιλά, με σχεδόν ομοιόμορφο ανοιχτό καφετί πτέρωμα, αλλά και με κοντύτερη ουρά. Και χωρίς περιλαίμιο. Αυτό το βοηθά να περνά απαρατήρητο κατά την διάρκεια της φωλιάς , όταν κλωσάει.
Όταν νιώσει τον κίνδυνο, ο φασιανός προτιμάει να κρυφτεί μέσα στους θάμνους παρά να πετάξει. Το φτερούγισμα του είναι δυνατό.
Τρέφεται με σπόρους , φυτά, έντομα δημητριακά, σκουλήκια, μικρά σπονδυλωτά. Ο αρσενικός όταν πετάγεται μέσα από τις φτέρες και τα χορτάρια βγάζει ένα χαρακτηριστικό ήχο "γκοκ γκοκ" ενώ κράζει με την διαπεραστική του κραυγή "κερρκ-κοκ" .
Το θηλυκό ξεπετιέται αφήνοντας ένα λεπτό σφύριγμα. Από τις πρώτες μέρες του Μάρτη , αν οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ήπιες, το αρσενικό εγκαταλείπει το μικρό κοπάδι με το οποίο πέρασε τον χειμώνα για να φύγει αναζητώντας μια περιοχή κοντά σε λίμνη , ένα προφυλαγμένο χώρο , ανάμεσα σε θάμνους , κοντά σε ένα καταφύγιο , σ' 'ένα χωράφι η σ' ένα αυλάκι. Επικυρώνει στη συνέχεια την εδαφική του διεκδίκηση κι αποζητά την προσέλκυση θηλυκών βγάζοντας την χαρακτηριστική κραυγή σε δύο τόνους «Κοκ Κοκ Κρόκ» που την συνοδεύει με δυνατό κτύπημα φτερών . Βίαιες μάχες γίνονται , με χτυπήματα των νυχιών γίνονται μεταξύ αρσενικών. Το αρσενικό που θα κυριαρχήσει μπορεί να μαζέψει γύρω του μέχρι δέκα θηλυκά. Το ιδανικό είναι ένα αρσενικό με τέσσερα θηλυκά.
Αφού γονιμοποιηθούν τα θηλυκά , φεύγουν αναζητώντας τόπο για φωλιά, κοντά στα όρια ενός δάσους κλπ Το αρσενικό δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τα μικρά του.
Φωλιάζει στο έδαφος , στους αγρούς, στα δάση, σε θαμνώδεις εκτάσεις . Γεννάει τον Μάιο-Ιούνιο από 8-15 αβγά που κλωσάει το θηλυκό επί 23-28 μέρες.
Τα μικρά του φασιανού τρέφονται κατά τις πρώτες τρεις εβδομάδες , με ζωικές πρωτεΐνες, σκουλήκια , σκαθάρια, μυρμήγκια , σαρανταποδαρούσες , έντομα και οστρακοειδή.
Η τροφή του ενήλικου πουλιού ποικίλλει στη συνέχεια ανάλογα με τις εποχές και τον περίγυρο . Είναι κύρια χορτοφάγο πουλί , τρώει σπόρους δημητριακών , καλαμπόκι , σιτάρι, βρώμη, φρούτα και καρπούς τους δάσους , ρίζες και γογγύλια, πράσινα φύλλα και νεαρά βλαστάρια. Δεν περιφρονεί όμως τα σκουλήκια , τα σκαθάρια η τα έντομα, ακόμη και μικρά ερπετά σαύρες η φίδια. Επίσης τσιμπολογά και χαλίκια που αποθηκεύει στην γκούσα του , θα διευκολύνουν τη διάλυση των τροφών και το πέρασμα τους από το πεπτικό σωλήνα.
Οι εχθροί του είναι τα δι' άφορα αρπακτικά , όπως αλεπού, κουνάβι, ασβός , γεράκια κ.λ.π.

Πίνακας με τους σπουδαιότερους τύπους Φασιανών.

Πρώτος είναι ο άγριος φασιανός ο αρχικός Phasianus colchicus,

άτομα θηλυκό, αρσενικό, χαρακτηριστικό ότι δεν φέρει το άσπρο περιλαίμιο.

Ακολουθεί ένας άλλος τύπος ο melanistic

Μετά έχουμε τον φασιανό τον κοινό - εκτροφής με το άσπρο περιλαίμιο.


Χρυσός φασιανός (Chrysolophus pictus)


Ο χρυσός φασιανός, γένους chrysolophus pictus, απαντάται στα δάση και βουνά της δυτικής Κίνας, καθώς επίσης τη Μεγάλη Βρετανία και αλλού. Ο μέσος ενήλικας έχει μήκος 90 έως 105 εκ. και ουρά η οποία αποτελεί τα 2/3 του συνολικού μήκους του. Είναι διακριτό είδος, με το χρυσαφί λοφίο και πλάτη και λαμπερό κόκκινο σώμα. Έχει κίτρινα πόδια και ράμφος. Παρά την εντυπωσιακή εμφάνιση των αρσενικών, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αυτά τα σπάνια πουλιά στο φυσικό τους περιβάλλον, που είναι πυκνά κωνοφόρα δάση με αραιή χαμηλή βλάστηση. Αν και μπορούν να πετάξουν σε μικρές αποστάσεις, είναι αδέξιοι στην πτήση και περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στο έδαφος. Οι χρυσαφί φασιανοί γεννούν 8-12 αυγά τη φορά τα οποία εκκολάπτουν για 22-23 ημέρες. Τρέφονται συνήθως με μούρα, προνύμφες εντόμων, σπόρους και διαφόρων τύπων φυτά.

Φασιανός της Λαίδης Amherst (Chrysolophus amherstiae)

Ο φασιανός ‘Lady Amherst's’ , γένους amherstiae Chrysolophus, ανήκει στην οικογένεια Phasianidae. Είναι εγγενής στη νοτιοδυτική Κίνα και την Αγγλία. Το ενήλικο αρσενικό έχει μήκος 100-120 εκ., με ουρά 80 εκατ. του συνολικού μήκους. Ξεχωρίζει από το μαύρο ασημί κεφάλι, τη μακριά γκρίζα ουρά και γλουτούς, και το κόκκινο, μπλε, λευκό και κίτρινο σώμα . Αυτό το είδος συσχετίζεται πολύ με το χρυσό φασιανό. Το θηλυκό είναι λιγότερο ελκυστικό, με ένα πιό θαμπό διαστισμένο καφετί φτέρωμα. Παρά την ελκυστική εμφάνιση του αρσενικού, αυτοί τα πουλιά είναι πολύ δύσκολο να ειδωθούν σε φυσικό τους βιότοπο, ο οποίος είναι πυκνά, σκοτεινά δάση με το παχύ χαμόκλαδο. Τρέφονται στο έδαφος με σιτάρι, φύλλα και ασπόνδυλα, και φωλιάζουν στα δέντρα τη νύχτα. Ενώ μπορούν να πετάξουν, προτιμούν να τρέξουν, αλλά εάν τρομάζουν μπορούν ξαφνικά να εκτιναχθούν προς τα πάνω με τη μεγάλη ταχύτητα, με έναν διακριτικό ήχο φτερών.

Βασιλικός φασιανός (Syrmaticus reevesii)

Ο φασιανός Syrmaticus reevesii, γνωστός και ως Reeve’s απαντάται σε ορεινές περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Κίνας, καθώς και τη βόρεια Αμερική, τη Χαβάη και την κεντρική Ευρώπη. Το Φθινόπωρο και το χειμώνα σχηματίζει δεκαμελή κοπάδια, τα οποία σκορπίζουν το Μάρτιο με την έναρξη της αναπαραγωγικής περιόδου. Είναι κυρίως μονογαμικό ζώο. Τα θηλυκά γεννούν 6-10 αυγά, των οποίων η εκκόλαψη διαρκεί 24-25 ημέρες, και αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του θηλυκού. Το πάνω μέρος του σώματός του είναι χρυσαφί καστανό με μια μαύρη γραμμή στο τελείωμα του κάθε φτερού, ενώ το άνω μέρος του στήθους του είναι πιο σκούρο καστανό προς το μαύρο και τα πλευρικά φτερά και του κάτω μέρους του στήθους είναι άσπρα με μαύρες άκρες. Τα αρσενικά έχουν μεγάλη μακριά ουρά με άσπρες και μαύρες ρίγες, λευκό κεφάλι και λαιμό, κυκλωμένο από μια ευδιάκριτη μαύρη μάσκα ανάμεσα στα μάτια και ένα μαύρο κολάρο γύρω από το λαιμό. Είναι παμφάγος, τρώγοντας φρούτα, φύλλα, άνθη, έντομα, σαλιγκάρια και σκουλήκια. Χαρακτηριστικό του εκτός από τα χρώματα, η ουρά που φτάνει τα δύο μέτρα.

Ασημένιος Φασιανός (nycthemera Lophura)

Ο ασημένιος φασιανός, nycthemera Lophura είναι ένας μεγάλος, μήκους περίπου 125 εκατ., άσπρος φασιανός με γυμνό κόκκινο δέρμα προσώπου, κόκκινα πόδια και στιλπνό Μαύρο φτέρωμα στο κάτω μέρος του σώματος. Το αρσενικό ξεχωρίζει με την άσπρη, μακριά ουρά και το μαύρο λοφίο του.
Τουλάχιστον δύο έτη απαιτούνται για να αναπτυχθεί το πλήρες φτέρωμα του αρσενικού. Το θηλυκό είναι καφετί με μια μαύρη ρίγα στο λοφίο. Ο ασημένιος φασιανός κατοικεί στα ορεινά δάση της ηπειρωτικής Νοτιοανατολικής Ασίας και την Κίνα.

Φασιανός του Swinhoe (Lophura swinhoii)

Ο φασιανός του Swinhoe (Lophura swinhoii) ανήκει στην υποοικογένεια pheasant της οικογένειας Phasianidae, και απαντάται στην Ταϊβάν, ενώ ανεπίσημα αποκαλείται και ως εθνικό πουλί της Ταϊβάν. Ο αρσενικός είναι ένα θεαματικό πουλί, έχοντας γυαλιστερό μαύρο φτέρωμα με μεταλλική μπλε λάμψη και ένα έντονο και διακριτό μοτίβο από λευκά τμήματα στην άνω πλάτη, το λοφίο και τα κεντρικά φτερό της ουράς. Οι ώμοι του είναι καστανέρυθροι, τα πόδια βαθυκόκκινα και το πρόσωπο είναι έντονο κόκκινο. Η περίοδος αναπαραγωγής διαρκεί από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο. Το θηλυκό γεννά 2-6 αυγά τα οποία εκκολάπτονται για 25-28 ημέρες. Τα νεαρά αφήνουν την φωλιά από δύο έως τριών ημερών. Η διατροφή του περιλαμβάνει βελανίδια, μούρα, μπουμπούκια, φύλλα, και άλλα φυτικά στοιχεία, καθώς επίσης σκουλήκια, σαρανταποδαρούσες, τερμίτες και άλλα έντομα.

Βιότοπος
Χαρακτηριστικό πουλί των μικρών δασών, ο φασιανός έχει καταφέρει να εγκλιματιστεί στην Ευρώπη , κατέχοντας μια οικολογική προστασία που δεν προσφέρεται σε άλλα αλεκτεροειδή.
Αναζητά τοποθεσίες με νερό και δροσιά , που είναι απαραίτητες για την διατήρηση του είδους (όχθες ποταμών, λιμνών η όπου αφθονεί η βλάστηση) ενώ προσαρμόζεται σε μερικές χώρες σχεδόν παντού , ακόμη και σε μέρη αφιλόξενα γι' αυτόν.
Στις μεσογειακές χώρες καταφεύγει στα βάθη δροσερών κοιλάδων .

Παρ' όλο που είναι στιβαρό και γεροδεμένο πουλί ο φασιανός είναι αρκετά ευαίσθητος στις κλιματολογικές συνθήκες. Άγριος δεν ανέχεται τις ενοχλήσεις .
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν κατοικεί στα πυκνά δάση , αλλά προτιμά τα μικρά άλση και σύδεντρα, καθώς επίσης και αραιά δασωμένες περιοχές που του προσφέρουν κάλυψη και προστασία κατά των εχθρών του και των δυσμενών καιρικών συνθηκών.
Αν βρεθεί σε δάσος , αυτό θα είναι υπό καλλιέργεια , με μπόλικα ξέφωτα, μικρούς θάμνους και ζώνες που τον προστατεύουν από τον άνεμο και το κρύο.
Ένα δίκτυο καλλιεργειών κοντά σε δάση του είναι απαραίτητο για αναζήτηση της τροφής του. Η ιδανική λοιπόν κατοικία είναι τα μικρά άλση , που εναλλάσσονται με δάση , θάμνους με καλλιέργειες και λιβάδια, πυκνοί φράκτες , ηλιόλουστες πλαγιές σκεπασμένες με θάμνους , ρυάκια, έλη και λιμνούλες. Ο φασιανός τρέφεται δύο φορές την ημέρα , την αυγή και προς το τέλος του απομεσήμερου.
Στην διάρκεια αυτών των σύντομων περιόδων , εγκαταλείπει το καταφύγιο του στο δάσος , για να αναζητήσει τροφή στην πεδιάδα , κι έτσι μπορεί να περιπλανηθεί μέχρι 250 μέτρα από τους θάμνους και την κάλυψη. Οι ανάγκες του σε νερό είναι επιτακτικές . αν δεν ικανοποιούνται το πουλί μεταναστεύει μακριά σε άλλες περιοχές.
Ο φασιανός είναι ένα πουλί ημερόβιο. Γίνεται ένα με το έδαφος , κάτω από την προστασία του δάσους . Με το δειλινό ανεβαίνει στα κλαριά των δένδρων για να περάσει την νύχτα του, προφυλαγμένος από τα αρπακτικά.
Το αρσενικό είναι πολύ ατομιστικό πουλί , ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής.

Κατηγορία: Ορνιθόμορφα
Αγριόκοτα (Bonasia Bonasa)
Αγριόκουρκος (urogallus Tetrao)
Φασιανός (Phasianus colchicus)
Πέρδικα (Alectoris Graeca)
Φραγκολίνος (Francolinus francolinus)
Ορτύκι (Coturnix Coturnix)
Πτεροκλίδες (Pteroclidae)
Tags
أحدث أقدم