Σιρλοτσίχλονο

Σιρλοτσίχλονο (Emberiza cirlus)

Το Σιρλοτσίχλονο έχει μέγεθος (15-16εκ.) λίγο μεγαλύτερο από το Σπουργίτη. Παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό με το αρσενικό να ξεχωρίζει από τον πιο έντονο χρωματισμό του φτερώματος. Το αρσενικό αναγνωρίζεται εύκολα από τη μαύρη οφθαλμική γραμμή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κίτρινες λωρίδες του κεφαλιού,το μαύρο λάρυγγα, και την σκουροπράσινη κορόνα. Συμπληρωματικά στοιχεία που βοηθούν στην αναγνώρισή του αποτελούν το λαδοκίτρινο κάτω φτέρωμα με δύο καστανοκόκκινες περιοχές στα πλαϊνά του στήθους. Καστανοκόκκινη επίσης είναι η ράχη και οι ώμοι του. Το θηλυκό έχει πιο έντονα καστανή εμφάνιση με ραβδώσεις στο κάτω φτέρωμα, ενώ δεν υπάρχει το μαύρο χρώμα στο λάρυγγα.

Please install Adobe Flash Player

Κατηγορία: Τσιχλόνια, Εµπεριζίδες (Emberizidae)

Βιότοπος – εμφάνιση: Ένα από τα πιο κοινά είδη τσιχλονιών της Ελλάδας. Έχει ευρεία κατανομή, το συναντάμε σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος της νησιωτικής. Αναπαράγεται από το ύψος της θάλασσας μέχρι και τα 1500μ., συνήθως όμως σε μεσαία υψόμετρα. Συναντάται σε μικρούς σχετικά πληθυσμούς σε αγροτικές καλλιέργειες με θαμνώδη περιθώρια και σε περιοχές με χαμηλή βλάστηση και λίγα διάσπαρτα δέντρα, λιγότερο συχνά σε πυκνή βλάστηση, ελαιώνες και γενικά σε εντατικές δενδρώδεις καλλιέργειες (οπωρώνες). Τον χειμώνα το συναντάμε σε χαμηλά υψόμετρα σε περιοχές με ψηλούς φράκτες και δέντρα που περιβάλλουν καλλιεργούμενους αγρούς η χέρσες εκτάσεις, σε μικτά κοπάδια με άλλα σποροφάγα είδη όπως με Τσιφτάδες, Σταρήθρες ή Σπίνους.
Αναπαραγωγή: Ανήκει στα είδη που αναπαράγονται στην περιοχή. Φτιάχνει την κυπελόμορφη φωλιά του πάνω σε δέντρα και θάμνους. Γεννά δύο φορές το χρόνο, την περίοδο Απριλίου-Ιουλίου, 3-4 αυγά κάθε φορά.
Τροφή: Τρέφεται με σπόρους και έντομα που βρίσκει συνήθως ψάχνοντας στο έδαφος.
Καθεστώς προστασίας: Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των
φυσικών βιοτόπων.