Αρτέμης (Calonectris diomedea) 
Ο Αρτέμης έχει ποικίλο γκρίζο-καφετί χρώμα στο πάνω μέρος του σώματός του και λευκό χρώμα στο κάτω μέρος, χωρίς μαύρα στίγματα στην κοιλιά του. Στις φτερούγες του, τα δευτερεύοντα φτερά έχουν σκούρες λωρίδες κατά μήκος τους και η βάση της ουράς του είναι ανοιχτόχρωμη. Κατά την πτήση, το κάτω μέρος των φτερών του είναι λευκό με μαύρες άκρες και σκούρες κορυφές. Οι πλευρές του λαιμού, του κεφαλιού και του στήθους του είναι γκρίζες. Το ράμφος του είναι ανοιχτό ροζοκίτρινο με μια σκούρα περιοχή κοντά στην άκρη του. Έχει μέγεθος 45-65 εκατοστά, ζυγίζει μεταξύ 700-800 γραμμαρίων και το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 100 με 125 εκατοστά.Οικογένεια: Προκελαριίδες (procellariidae)
Ο Αρτέμης είναι ένα από τα τρία "γνήσια" θαλασσοπούλια της Ελλάδας. Τα άλλα δύο είναι ο Μύχος (Puffinus yelkouan) και ο μικροσκοπικός Πετρίλος (Hydrobates pelagicus).
Όλα ανήκουν στην οικογένεια των Ρινοτρυπόμορφων που χαρακτηρίζονται από τα ανεπτυγμένα ρουθούνια που βρίσκονται σαν δύο μικρά σωληνάκια στη βάση του ράμφους.
Τα πουλιά αυτά είναι αποκλειστικά θαλασσόβια. Τα πόδια τους βρίσκονται πίσω στο σώμα τους για να κολυμπούν καλύτερα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να περπατήσουν στη στεριά.
Για αυτό το λόγο βγαίνουν στη στεριά μόνο όταν πρέπει να φωλιάσουν, πάντα σε στοές και σε ασφαλείς νησίδες που τις επισκέπτονται μόνο νύχτα.
Αυτή την εποχή οι αποικίες τους αντηχούν από τις απόκοσμες και - κατά πολλούς - ανατριχιαστικές φωνές τους που απλώνονται στο σκοτάδι.
Η θέα ενός Αρτέμη να σέρνεται προσπαθώντας να μπει στη στοά του, δείχνει μάλλον θλιβερή. Όταν όμως ανοίξει τα φτερά του για το πέλαγος, μεταμορφώνεται στον απόλυτο κυρίαρχο των θαλασσών.
Το πέταγμα του Αρτέμη θυμίζει πολύ αυτό των άλμπατρος των ωκεανών του Νότου με τα οποία άλλωστε συγγενεύει (αντίθετα, δεν έχει καμία σχέση με τους γλάρους). Πετάει χρησιμοποιώντας τον άνεμο και μπορεί να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις χωρίς να κουράζεται, ψάχνοντας για πελαγίσια ψάρια και καλαμάρια.
Όταν επικρατεί άπνοια πετάει με πολύ δυσκολία - συνήθως κάθεται στο νερό περιμένοντας να φυσήξει. Νιώθει πραγματικά άνετα μόνο όταν ο άνεμος ξεπεράσει τα πέντε μποφώρ.
Ο Αρτέμης γεννά ένα αυγό στις αρχές του καλοκαιριού και το μικρό πετά τον Οκτώβριο. Από εκείνη τη στιγμή θα περάσουν χρόνια ολόκληρα προτού ξαναπατήσει στη στεριά, αφού ενηλικιώνεται μετά την ηλικία των πέντε ετών.
Η Ελλάδα φιλοξενεί ίσως περισσότερα από 5000 ζευγάρια του είδους σε διάφορες αποικίες. Δυστυχώς πολλοί πνίγονται κάθε χρόνο πιασμένοι στα παραγάδια, ενώ απαραίτητη προϋπόθεση για την προστασία τους είναι η διατήρηση των ακατοίκητων μικρών νησίδων.
Αλλα ονόματα: Αρτίνα (Ιόνιο) ή Αρτένα. Συνήθως οι νησιώτες δεν τον διαχωρίζουν από το Μύχο και καλούν και τα δύο είδη Μύχους, Κέπφους ή Κέφους (αρχαιοελληνικό όνομα) ενώ υπάρχουν αρκετά ακόμη τοπικά ονόματα όπως Καλικανάς (Κάσος)
Ελληνικός πληθυσμός: άγνωστος, εκτιμάται περίπου στα 5.000 ζευγάρια
Παρουσίαση από την Ελληνική Ορνοθολογική Εταιρεία